پردازش پایگاه داده به سیستم‌های مدیریت پایگاه داده رابطه‌ای (RDBMS) اشاره دارد که ساختاری منسجم برای استفاده از زبان‌های کوری (Query) مانند SQL را ممکن می‌سازند. از طریق RDBMS، داده‌ها ابتدا باید از منبع یا دیسک حافظه خوانده شوند، سپس به پردازشگرها منتقل و در آنجا فعالیت‌های پردازشی بر روی آن‌ها پیاده‌سازی گردند.
حال اگر حجم داده زیاد باشد، مانند کلان داده‌های حاصل از عملکرد سنسورها در شبکه اینترنت اشیاء، پردازش در گلوگاه‌های عملیاتی با مانع روبرو می‌شود و عملکرد جریان‌های محاسباتی کارایی خود را از دست می‌دهند.
با استفاده از ماژول PIM، بسیاری از پردازش‌ها در بخش حافظه انجام می‌شود و نیاز به حرکت تمام داده‌ها بر شبکه انسجام یافته سیستم نیست. از این طریق داده‌ها بر روی حافظه‌های RAM یا حافظه فلش که قابلیت محاسباتی دارند بارگیری و محاسبات در همانجا انجام می‌گیرند.
تفاوت دیگر در این دو روش محاسباتی، نحوه استفاده از پایگاه داده است. پردازش پایگاه داده برای پایگاه‌های مبتنی بر ردیف بهینه شده است، در حالی که PIM برای پایگاه داده‌های ستونی مطلوب است. همچنین، ذخیره سازی مبتنی بر ردیف برای پردازش تراکنش مناسب است، اما برای برنامه‌هایی مانند هوش تجاری، پایگاه‌های مبتنی بر ستون مناسب‌تر است.
دیدگاهتان را بنویسید